Szkoła Podstawowa nr 2 im. Marii Skłodowskiej-Curie w Piastowie ma bardzo bogatą i interesującą historię. Jej dzieje, jako samodzielnej placówki oświatowej, rozpoczynają się we wrześniu 1932 roku. Od tamtej pory, przez tyle lat gościła w swoich progach wiele pokoleń piastowianów i piastowianek. 

Początki

Szkoła Podstawowa nr 2 w Piastowie powstała na miejscu uroczego parku. Wiekowe drzewa, nieco tajemniczych chaszczy oraz urocze alejki z ławkami otaczały staw i miejsce, w którym regularnie odbywały się potańcówki. Ten romantyczny zakątek, zmienił się w lecie 1934 roku w plac budowy. Po dwóch latach „Dwójka” miała swój pierwszy budynek z prawdziwego zdarzenia. Zakresem swojej działalności objęła teren miasta na północ od torów kolejowych.
Od czasu utworzenia szkoły w 1932 roku lekcje odbywały się bowiem w willi Świątkowskich przy ul. Tetmajera i w budynku pani Wiweger przy ul. Błękitnej (dziś Aksentowicza). Szkoła Podstawowa nr 2 powstała w wyniku podziału najstarszej Szkoły Podstawowej w Piastowie — Szkoły Podstawowej nr 1, początkowo nasza szkoła była filią tej ostatniej. Do nowo powstałej szkoły przyjęto 580 uczniów. Funkcję kierownika pełniła p. Zofia Jellinek. Dopiero od pierwszego września 1932 r. SP Nr 2 została usamodzielniona. Obowiązki kierownika pełniła p. Anna Grodecka. Pierwszymi nauczycielami byli: p. Leokadia Jodko-Markiewicz, p. Katarzyna Molińska, p. Maria Litwińska, p. Jan Manuszak, p. Stanisław Sobkiewicz, p. Halina Zawadzka. W latach 1932 - 33 szkoła liczyła 9 klas i 5 oddziałów. Nauka odbywała się w wynajętych pomieszczeniach. Od września 1933 r. kierownikiem szkoły został pan Jan Klepacki, który pełnił tę funkcję aż do wojny. Zgromadzenie obywateli gminy Piastów w dn. 23 lipca 1933 r. powołało Komitet Budowy Szkoły Nr 2. W dniu 29 lipca 1933 r. Komitet ukonstytuował się — przewodniczącym został wybrany — pan Wawrzyniec Murawski. W dniu 8 września 1933 r. wybrano na honorowego prezesa Komitetu Budowy Szkoły Nr 2 inżyniera Fryderyka Mullera. Pod budowę szkoły gmina Piastów ofiarowała plac o powierzchni 1,407 ha. W 16. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości 11 listopada 1934 r. odbyła się w Piastowie wielka uroczystość. Starosta powiatu warszawskiego Jan Mieszkowski wmurował kamień węgielny pod budowę szkoły przy ul. Krakowskiej, dziś Al. Krakowska 20. Plan szkoły sporządził inż. Bogdan Lewandowski. Prace murarskie wykonał Franciszek Gabrysiak. 

10 maja 1936 roku oddano do użytku budynek drugiej w Piastowie szkoły podstawowej. Mieściło się w nim sześć sal lekcyjnych, dwa korytarze, pokój nauczycielski i kancelaria kierownika szkoły. Poświęcenia budynku dokonał ksiądz proboszcz Henryk Kwasiborski. Pierwszym kierownikiem szkoły został Jan Klepacki.
24 czerwca 1936 roku szkoła otrzymała oficjalną nazwę: Siedmioklasowa Publiczna Szkoła Powszechna im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego.

 

 

 

Wrzesień 1939

Pod koniec sierpnia 1939 roku wojna wisiała na włosku. W poniedziałek 4 września 1939 roku w budynku szkoły jak zwykle pojawiły się kolorowe zeszyty i granatowe mundurki z białymi kołnierzykami. Ale tylko na cztery dni. Bowiem już w piątek 8 września w Piastowie pojawili się żołnierze Wermachtu i zajęli budynki publiczne, między innymi szkołę.
Dopiero w listopadzie władze okupacyjne zezwoliły na mocno ograniczone funkcjonowanie szkół. Zakazano nauki literatury, historii i geografii Polski. Nauczyciele i uczniowie „Dwójki” zostali przeniesieni do pięciu domów prywatnych (przy ul. Orła Białego — u państwa Kaczmarków, przy ul. Matejki, ul. Błękitnej — dziś Aksentowicza, ul. Emilii Plater i u pani Grodeckiej.

Po 17 stycznia 1945 roku

Wkrótce po wyzwoleniu w mieszkaniu pani Józefy Blicharskiej zebrali się nauczyciele z Piastowa. Dzięki ich wysiłkom obie szkoły podstawowe szybko wyszły z podziemia. Gmach „Dwójki” straszył pustymi otworami okiennymi, podziurawioną, porąbaną podłogą, zrujnowanymi piecami i zniszczonymi ścianami. Brakowało drzwi, rozkradziono sprzęt. Wszyscy czuli jednak ulgę i radość, że wracają do swojej szkoły. Dzięki wysiłkom nauczycieli i rodziców oraz sponsorom stosunkowo szybko udało się przystosować budynek do potrzeb nauczania. Jednak jeszcze na pierwsze lekcje uczniowie przynosili własne krzesła, a klasy liczyły nawet po pięćdziesięciu uczniów. Po wojnie ze względów politycznych Piłsudski nie mógł być już patronem szkoły. Poszukiwano więc nowego patrona. Przez kilka lat na lekcjach wychowawczych i zebraniach Samorządu Uczniowskiego toczyły się gorące dyskusje. Proponowano ludzi wielkich i znanych. Jednym z nich był związany ze szkołą prof. Zenon Klemensiewicz — światowej sławy językoznawca. Pamięć jego tragicznej śmierci była wtedy żywa i bolesna. Ostatecznie 20 września 1969 roku szkole nadano imię pierwszej polskiej noblistki — Marii Skłodowskiej-Curie. Podczas tej uroczystości Komitet Rodzicielski wręczył sztandar ówczesnej kierowniczce pani Krystynie Wyrzykowskiej. Mottem szkoły stały się słowa nowej patronki: "Jestem z tych, którzy wierzą, iż Nauka jest czymś bardzo pięknym". 

Od końca lat siedemdziesiątych budynek szkoły był za mały w stosunku do rosnących wciąż potrzeb. Przez kilka lat — poprzedzających kolejną rozbudowę — klasy siódme i ósme przeniesiono do gmachu Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Piastowie. W latach 1986 - 1990 budynek „Dwójki” znów stał się placem budowy. Wszystkich
"Dwójkowiczów" przeniesiono do Szkoły Podstawowej nr 5, gdzie zajęcia często kończyły się po godzinie osiemnastej.
W styczniu 2000 roku rozpoczęto jedną z największych inwestycji ostatnich lat w Piastowie — budowę hali sportowej połączonej z gmachem starej szkoły. Szkoła wzbogaciła się o kolejne sale lekcyjne, nową przestronną bibliotekę i wiele innych pomieszczeń. W uroczystości wmurowania kamienia węgielnego uczestniczył biskup Marian Duś, burmistrz Piastowa pan Zdzisław Brzeziński, pamiętająca czasy przedwojenne nauczycielka pani Barbara Chodecka, dyrektor szkoły pani Jadwiga Bendkowska i grono pedagogiczne, rodzice i uczniowie. Halę sportowo-widowiskową im. Tadeusza Ślusarskiego oraz nową część dydaktyczną oddano do użytku 5 maja 2001 roku. Tego dnia Prymas Polski Józef Glemp poświęcił nowy obiekt, a przedstawiciel wykonawcy robót przekazał dyrekcji symboliczne klucze. Długo oczekiwana inwestycja służy przede wszystkim uczniom. Korzystają z niej również inni mieszkańcy Piastowa. Jest dumą władz miasta i dyrekcji szkoły. Cieszy wszystkich.